Poem by Robert Frost: Stopping by Woods on a Snowy Evening – Rawestana li Bara Daristanan di Êvareka Berfbarîn de
Stopping by Woods on a Snowy Evening – Rawestana li Bara Daristanan di Êvareka Berfbarîn de
Stopping by Woods on a Snowy Evening
Whose woods these are I think I know.
His house is in the village though;
He will not see me stopping here
To watch his woods fill up with snow.
My little horse must think it queer
To stop without a farmhouse near
Between the woods and frozen lake
The darkest evening of the year.
He gives his harness bells a shake
To ask if there is some mistake.
The only other sound’s the sweep
Of easy wind and downy flake.
The woods are lovely, dark and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.
Rawestana li Bara Daristanan di Êvareka Berfbarîn de
Ez dibêjim ez dizanim ev daristan yên kî ne
Mala wî hê li gunde;
Ewê min li vir rawestayî nebîne
Ku temașeyî daristanên wî yên tejî berf dikim.
Ciwanîkê min wê bêje gelo ev çi ye
Û raweste bê ku zevî-xanîyek nêzîk hebe
Di navebera daristan ȗ gola qeșagirtî de
Tarîtirîn êvara salê ye.
Wî zengilên pergala xwe lêdan
Da ku pirs bike heger șașyek heye
Dengê dî yê tenê di qonaxan de dihat
Dengê bayê sivik ȗ ketina pilotên berfê bȗ.
Daristan șêrîn ȗ ciwan in, tarî ȗ ker in,
Lê min gelek soz hene wan hilgirim,
Û qonaxa mîlan berȗpêș herim jiberî ez rakevim,
Û qonaxa mîlan berȗpêș herim jiberî ez rakevim.